Friday, June 30, 2017

දෑස් හැර බලපියව් ...

බුදු මැදුර දුහුවිලින්
වැසී යයි..
පිළිම හිස මකුළු දැල්
සිනාසෙයි..
මළසුනේ පර මලුත්
ඉකිබිදියි..
දිරාගිය අපලවැල් වියරුවෙන්
සේ පෙනෙයි..
දනට,මරණෙට ලොකු සාදූ
මතක් වෙයි..
පොහෝදාටවත් පන්සලට
නොම ඇදෙයි..
දිනෙන් දින ශාසනේ රටපුරා
පිරිහෙතෙයි..
බොදුණුවනි තොපි නිදිද
දෑස් හැර බලපියව්...

*මනුෂ්කා නදුෂානි ප්‍රේමරත්න*

No comments:

Post a Comment

ඝන අඳුර රෑ ගලා එයි  ලොවම පාළුවෙ ගිලී යයි   ලොවේ දොරගුළු වැසී යනමුත් මහද කවුළු දොර නොම වැසෙයි  කිමද ඒ යැයි  නුඹ අසයි  නුඹට අම...