පන්සලේ ඔබ ඔවා සෙවණේ
නැණ ගුණැති බුදු පුතුන් වැඩුනේ
නැතත් ඔබගේ රුවක් මැවුනේ
දුන් දහම් ඇත සුසිත් මුදුනේ...
බුදුරදුන් සඟ සභාවන් මැද
දෙසූ මනහර චතුර ඒ හඬ
මුහුවෙලා උඩු සුළඟ හා වැද
සවන් සනහා නැගේ සිත් තුළ...
මලානික හිරු ලොව වෙලා ගති
සුවඳ කුසුමන් පරවෙලා ඇති
බුදුන් වැඩි ලක් බිමට අද සකි
නරුම සිත්පිත් පහල වී ඇති...
මවුන් දරුවන් නොහඳුනන ගති
මිනිස් වෙස්ගත් තිරිසනුන් වැනි
දනන් බිහිවී මෙලක සමිඳුනි
වඩිනු නැවතත් බුදුපියාණෙනි...
*මනුෂ්කා නදුෂානි ප්‍රේමරත්න*
No comments:
Post a Comment