කඳු මුදුනේ හිනැහෙන පුරහඳ
කාටත් නොකියම හොර රහසේ
නුඹ මගෙ වග කිය කිය ඉකි ගැසුවා
මතකද වැහි වැටුණා ඊයේ...
සීතල අහසේ ඈත කොනක පිපි
සඳටත් අමතක තනි තරුවේ
නුඹට ආදරෙයි තවත් ආදරෙයි
ඒකයි දුක කවියක ලිව්වේ...
කඳුල කඳුල ගෙන සුසුමක තවරා
සුළ‍ෙඟේ පා කර හැර රහසේ
හාදු වැසි මතින් දිවුරා කීවත්
පේ‍්‍රමය නම් ගින්දර වාගේ...
සාගරයක තරමට හැඬුවා මම
හිනැහී යනවිට නුඹ මාගේ
නුඹේ පයට පෑගුන වැලි අහුරක්
දෝතටගෙන සිඹගමි ආයේ...
ආදරයේ නාමෙන් දුක විඳගමි
දෛවයෙ සරදම් ලද අරුමේ
කෙදිනකහෝ මියැදෙන්නට පතනෙමි
නුඹගේ උණුසුම් ළය මැද්දේ..
*මනුෂ්කා නදුෂානි ප්‍රේමරත්න*
No comments:
Post a Comment