ගඟකි ඔබ,
නිහඬ ලෙස ගලා යන
මල් පියල්ලකි මම,
වැටුන ඒ ගං දියට
මා ළඟින් රැඳෙන බව
විටෙක අමතක වුවද
දනිමි ඔබ මා දමා
දුරින් දුර නොයන බව...
දයාබර දෑස් යුග
දුර ඈත රඳවාන
විටෙක ඔබ එකම එක
වදනකුදු නොදොඩාම
හිඳින විට නිහඬ වී
දුකක් දැනුණත් සිතට
දනිමි ඔබෙ සිත පුරා
රැඳුනු සෙනෙහස් මහිම...
බොළඳ හිතුවක්කාර
නොසන්සුන් මගෙ සිතට
නුඹ දුන්න ආදරේ
දැනෙයි මහමෙර ලෙසට
නුඹේ එක් දසුනකින්
සිත නිවී පහන් වන
කුමන අරුමයක් දැයි
කියා දෙනවද මෙමට...
නෙක පාටවලින් හැඩවුණු
හීන පිරි ලෝකයක
මසිත අසරණ නොකළ
සැබෑ පේ‍්‍රමයයි නුඹ
සසර සැරිසරණ තුරු
මගෙම වෙන්නට පතන
සියක් පාරමි පුරා
පැතූ ජීවිතය නුඹ...
No comments:
Post a Comment