Sunday, July 9, 2017

වැස්ස සහ මම















අහස හරි පුදුමයි
මහ වැස්සක දිය බිදු
දරනවා එක වරම...
මේ සිතත් ඒ වගෙයි
මහරක් වන් වේදනා
උහුලනව එක සිතට..
විඩාබර වැස්ස නුඹ,
දිනක දරන්නට බැරිව
කඩා හැලෙනවා නොවෙද
මේ මහා පොළොව මත..
මමත් යම් දිනෙක
හඩා වැටේවි එලෙසින්ම
කදුලු කැට සලමින්ම
දුක දරා ගනු බැරිව ....

No comments:

Post a Comment

ඝන අඳුර රෑ ගලා එයි  ලොවම පාළුවෙ ගිලී යයි   ලොවේ දොරගුළු වැසී යනමුත් මහද කවුළු දොර නොම වැසෙයි  කිමද ඒ යැයි  නුඹ අසයි  නුඹට අම...