ඝන අඳුර රෑ ගලා එයි
ලොවම පාළුවෙ ගිලී යයි
ලොවේ දොරගුළු වැසී යනමුත්
මහද කවුළු දොර නොම වැසෙයි
කිමද ඒ යැයි නුඹ අසයි
නුඹට අමතක වූ හැඩයි
නොපෙනෙන්න කිසිවෙකුට
ඔබට දැන් ආ හැකියි
සඳ ඇවිත් එබිකම් කරයි
ඒ සඳත් මට නුඹ වගෙයි
පෑයුවත් හද ගැබ පුරා
ළං වෙන්න බෑ හරි දුරයි
මේ දෑස් මගෙ බොද වුවත්
පතන්නේ මම ඔබ රුවයි
සිතන්නෙත් මම ඔබ ගැනයි
මම තවත් ඔබ ලොව තුළයි
ඔබ දුරස් වූ බව හැබැයි
අයිතියද දැන් ඇය සතුයි
නුඹට අද අමතකව ගියමුත්
අතීතය ඔබෙ මගෙ තමයි..
No comments:
Post a Comment