පසළොස්වක සඳ
පායා තිබුනට
කල එළි කරමින්
දුර අහසේ
මේ අසරණ සිත
පුරාම පැතිරෙයි
මතක වලාවන්
අපෙ සෙනෙහේ
දෙනෙතින් හමුවී
කතා කළා අපි
මතකය විතරයි
ඉතිරි වුනේ
සමාවෙන්න මට
නුඹ බොහො ඈතයි
මියදෙන්නට දෙමු
අහිමි සෙනේ
ඝන අඳුර රෑ ගලා එයි ලොවම පාළුවෙ ගිලී යයි ලොවේ දොරගුළු වැසී යනමුත් මහද කවුළු දොර නොම වැසෙයි කිමද ඒ යැයි නුඹ අසයි නුඹට අම...
No comments:
Post a Comment