Wednesday, September 27, 2017

මියැදෙන සෙනෙහස







පසළොස්වක සඳ 
පායා තිබුනට 
කල එළි කරමින්
දුර අහසේ

මේ අසරණ සිත
පුරාම පැතිරෙයි
මතක වලාවන් 
අපෙ සෙනෙහේ

දෙනෙතින් හමුවී 
කතා කළා අපි‍
මතකය විතරයි 
ඉතිරි වුනේ

සමාවෙන්න මට 
නුඹ බොහො ඈතයි
මියදෙන්නට දෙමු
අහිමි සෙනේ

No comments:

Post a Comment

ඝන අඳුර රෑ ගලා එයි  ලොවම පාළුවෙ ගිලී යයි   ලොවේ දොරගුළු වැසී යනමුත් මහද කවුළු දොර නොම වැසෙයි  කිමද ඒ යැයි  නුඹ අසයි  නුඹට අම...