Tuesday, September 26, 2017

අනන්තය වූ නුඹ





අපූරුවට මට පෙනුන
නුඹේ ඔය නපුරුකම
සිත පෑරුවා එමට 
කඳුලු කැට සඟවාන

කිසි දිනක හිතුනෙ නෑ 
තරහා වෙන්නට එයට
ආදරේ වැඩි වුණා
විශ්වාස කරනවද

නුඹේ නපුරු හිත ගාව 
ගින ගත්ත සෙනෙහෙදම
දැවී අළු වී යද්දි 
ඉකි ගසා හැඬුවා මම

කිස දිනක තෙත් නොවුනු
නුඹේ ඒ සිත ගාව
ආදරෙන් යදිනව තවත්
අනන්තය වූ නුඹව..

No comments:

Post a Comment

ඝන අඳුර රෑ ගලා එයි  ලොවම පාළුවෙ ගිලී යයි   ලොවේ දොරගුළු වැසී යනමුත් මහද කවුළු දොර නොම වැසෙයි  කිමද ඒ යැයි  නුඹ අසයි  නුඹට අම...